Chapter 10

-Już ci mówiłem. Fascynujesz mnie - wzruszył ramionami i wyrzucił butelkę po piwie. Chciał wyjść z kuchni, jednak Morgan zatrzymała go kładąc mu rękę na klatce piersiowej.
-Nie- stanęła przed nim- Chce PRAWDZIWY powód. - krzyżując ramiona czekala na odpowiedź, kiedy Justin na nią spojrzał.
-Lubie wyzwania - skinął głową, przegryzając dolna wargę.
-Wyzwania? - powtórzyła chcąc upewnic się czy dobrze usłyszała.
-Tak- otworzył lekko usta - Ty mnie wyzywasz i to mi się podoba - zaczął podchodzić do niej bliżej - Nie bierzesz mnie poważnie - zacisnął dłonie na jej talii - Nie poddajesz się temu - przesunął powoli ręce w dół, aż dotarł do jej ud. - I nie dajesz mi dojść do siebie- oddychał do jej ucha a kiedy rękami zaczął zbliżać się do centrum miedzy jej nogami, Morgan uderzyła go w nie, powodując, że się wycofał. - Widzisz? - uniósł brwi.
-Więc, wyzywam cie,okej, ale dlaczego to jest powód, że trzymasz mnie jako zakładnika?
-Chcę zobaczyć jak długo to potrwa....-pochylił się do przodu, żeby powiedzieć jej do ucha - zanim pękniesz. - wyszeptał i wyszedł z uśmiechem.
~
Schodząc po schodach, Morgan podbiegła truchtem do salonu, gdzie spotkała wszystkich ludzi Justina siedzących na kanapie. James miał właśnie zamiar wyjść z pokoju, więc wstał jednak szybko się zatrzymał. Wszyscy zebrani spojrzeli na Morgan w szoku, kiedy ona usiadła na fotelu.
-No co? - splunęła wyraźnie zirytowana ich obserwacją. James usiadł z powrotem i uśmiechnął się.
-Jestem zaskoczony. - spojrzał na nią - Nie musiałem pilnować cię przed ucieczką.
-Co mogę powiedzieć ? - Morgan oparła się o oparcie fotela.- Mam kilka rzeczy jeszcze do załatwienia.
-Rzeczy? - Marcus uniósł brwi - Jakie rzeczy?
-Nic o co powinieneś się martwic. -Morgan uśmiechnęła się a ich całą uwagę przyciągnęła Kira, która zeszła na dół po schodach a zaraz za nią Justin, ubrany tylko w swoje bokserki.
Przegryzając wargę Morgan była zszokowana ciałem Justina a za razem było jej niedobrze. Pokręciła głową wychodząc z transu, lecz dalej na nich patrzyła z obrzydzeniem, kiedy Justin mamrotał dziewczynie do ucha coś, co wywoływało u niej uśmiech.
Otwierając drzwi, Justin przytrzymał je i korzystając, że Kira właśnie przez nie przechodziła, klepnął ją w tyłek.
-Nie zapomnij opowiedzieć Johnnemu ile dobrego czasu spędziłaś ze mną dzisiejszej nocy, kochanie. -chłopak zaśmiał się i zamknął za nią drzwi.
-Wygląda na to, że była zabawowa - James zawołał a Justin uśmiechnął się przejeżdżając dłonią po włosach.
-Ooo tak. Trzy rundy, stary. - zaśmiał się a wszyscy wokół zaczęli pogwizdywać i wyć jak świnie, którymi zresztą byli.
-Tak, nie daliście mi spać przez całą noc - Morgan nałożyła nogę na nogę, patrząc na wszystkich i uśmiechając się do Justina - Nie wiem jak mogłeś zdobyć u niej aż trzy rundy z tak małym kutasem.
Jej słowa wywołały fale jęków i nawoływań, które często rozgrzewają się w takich momentach. Justin tylko zmrużył na nią oczy.
-Nie mówiłbym tego teraz - podszedł do niej - ale mógłbym ci pokazać go w tej chwili.
Wyrzuciła ręce w powietrze i pokręciła głową.
-Nie, dziękuje. - przechyliła głowę na bok- mógłbyś ochronić się przed zażenowaniem Justiy. Nie chcesz chyba, żeby twoi chłopcy zobaczyli tak małą rzecz, którą nazywasz swoim penisem. - uśmiechnęła się niewinnie.
-Jaki ty masz problem? - Justin stanął przed nią a ta wstała z kanapy.
-Chcesz znać mój problem ? - uniosła brew a chłopak przytaknął. Popatrzyła mu w twarzy i przyłożyła palec do jego klatki. - Ty jesteś moim problemem.
Odepchnęła go i poszła w stronę schodów.
-Dziwka - mruknął.
-Hej! Nie musisz być wredny. - Morgan uśmiechnęła się, kiedy ponownie na niego spojrzała. - Chciałeś mnie tutaj? To masz.
Justin zadrwił i wzruszył ramionami, przyglądając się jej uważnie.
-Upewnię się, że mój pobyt tutaj będzie jak twoje piekło. -  a z tym zniknęła na górze.
~
Morgan nie mogła znieść faktu, że musiała żyć pod tym dachem - Justina dachem. O wiele bardziej wolała siedzieć w domu i spac, ale nie. Ona była uwięziona z jednym z największych dupków jakich kiedykolwiek spotkała. Ale hej, przecież chciał wyzwania. I będzie je miał.
Ubierając koszulkę, którą Justin kupił dla niej, Morgan sprawdziła swój wygląd w lustrze i uśmiechnęła się sama do siebie. Miała na sobie krótkie spodenki i bluzkę, która odsłaniała jej piersi.
-Musze przyznać, że ....-obróciła się w okół dalej uśmiechając się w zwycięstwie, które miało nadejść. - zrobiłam to całkowicie sama. - podeszła do drzwi otwierając je za sobą a juz po kilku sekundach ponownie je zamykała.
Schodząc po schodach, zauważyła Justina, który siedział przy biurku i zacięcie o czymś myślał. Obserwując go przez moment, powoli zaczęła się do niego przybliżać.
-Oh, Justin?
Patrząc w górę Justin tylko rzucił na nią wzrokiem i znów spojrzał na biurko. Zdając sobie szybko sprawę co właśnie zobaczył znów na nią spojrzał i rozszerzył oczy.
-Morgan?
-Mhm - uśmiechnęła się, odepchnęła jego krzesło do tyłu, usiadła mu na kolanach i zaczęła bawić się kołnierzykiem od jego koszuli.
-Co robisz? - poczuł ciepło dochodzące do jego uszu, kiedy patrzył na jej wygląd. Położył instynktownie rękę na jej nogach, za które można było zabić i zaczął je gładzić kciukiem.
Wzruszając ramionami, przycisnęła usta do jego policzka.
-Nudzę się. -odrzuciła mu głowę do tyłu i zaczęła składać małe pocałunki w dół jego szyi a Justin owinął ramiona wokół niej.
-Myślisz, że jestem aż tak głupi?
-Co ? - odsunęła się i spojrzała na niego, trzymając jedną rękę na jego policzku a druga na szyi.
-Wiem dokładnie, co tu robisz. - uśmiechnął się, odciągając ją od siebie i wstając.
Morgan usiadła na biurku i spojrzała na niego, kiedy położył ręce po obu jej stronach.
-Chcesz grać w ta grę, skarbie? Nie mam nic przeciwko. Możemy grac tak długo jak tylko zechcesz. - uśmiechnął się po czym jego zęby musnęły jej szyje. - ale pamiętaj, kochanie, lubię te wyzwania. - głośno wypuścił powietrze z płuc i powoli odsunął się od niej.- I nie zapomnij .....ja nigdy nie przegrywam.
Więc zastanów się dwa razy, zanim zdecydujesz się znów ze mną w to grać.
Spoglądając na niego podejrzliwie, Morgan sapnęła z irytacja, ale szybko przypomniała sobie ich pierwsze spotkanie.
-Nie zapominajmy także, Justiy.- uśmiechnęła się.- Możesz wygrać z kimkolwiek i kiedykolwiek chcesz. Ale to ja byłam jedyną, która cię pokonała.
-Co? -cofnął się, dając jej szanse za zejścia z biurka i tak też zrobiła.
-Wygrałam ten wyścig miedzy mną a tobą. Mam cię. - Morgan pociągnęła się za loka, czując, że Justin skupił na nim uwagę jednak szybko wrócił na jej twarz. - Tak więc, jeśli ktoś tu powinien się bać, to powinieneś być ty.
Nie mówiąc juz ani jednego słowa, wyszła z pokoju, specjalnie kręcąc biodrami.

-------------------------------------------
Jak myślicie, jak na to zareaguje Justin? Dobrze, że Morgan zaczyna znów z nim tą gre?

Mam pewne pytanko. Zdecydowałam się na tłumaczenie kolejnego bloga, ale musicie mi pomóc wybrać, który z nich to ma być. Cabin 304 czy Million Dollar Baby? Jeżeli nie znacie ogólnej fabuły ani tego ani tego to możecie zrobić losowanie hah :)

Dziękuje za niesamowicie miłe słowa. Wiedzcie, że wszystkie komentarze czytam i z każdego bardzo się cieszę :D
@kidrauhl3001